ตัวของเราต้องหาปรึกษาการ ให้มีผู้ชี้แจงแสดงกิจ
คงสมคิดดอกหนาฟังว่าขาน อย่าเป็นทุกข์ไปเลยไม่เคยการ
ถือโบราณเอาไว้คงได้ดี ถามคนเจ็บว่าหายเหมือนทายทัก
คงจักบรรเทาทุกข์เป็นสุขี ถามเป็นความท่านดูไม่สู้ดี
ถามลาภมีมากมายเหมือนหมายปอง ถามไปหาผู้ใดที่ในจิตต์
คงสมคิดแสนสมภิรมย์สอง ใครขอได้ใบนี้เหมือนสีทอง
ยี่สิบสองจบกัน เท่านั้น เอยฯ
