แต่ทว่าไม่แห้งอย่าแหนงเลย เหมือนลูกนกสอนบินเที่ยวผินผัน
ถูกลมหันพลัดตกโอ้อกเอ๋ย แต่ข้างหน้ารื่นรมย์ได้ชมเชย
คงสะเบยแสนสบายไม่วายวัน ถามคนเจ็บว่าเบาบรรเทาจิต
ถามหามิตรคู่ชมภิรมย์ขวัญ ว่ายังอยู่ห่างไกลไม่ได้กัน
ถามความนั้นสู้ยากลำบากการ แต่มีลาภอยู่บ้างเหมือนอย่างทาย
คงสมหมายปรีเปรมเกษมสานต์ ใครขอได้ใบนี้ไม่ช้านาน
เกษมสานต์แสนสม อารมณ์เอยฯ
