แล้วผันผายออกห่างสว่างเดิมชาติปางก่อน ทำเท่าใดได้เท่านั้น
พอสมกันสมมูลไม่พูนเพิ่ม ข้างฝ่ายหน้าว่าดีทวีเดิม
แม้ความเดิมแม่ลูกได้ถูกกัน ทำสิ่งหนึ่งสิ่งใดคงได้สม
ถามคู่ชมว่าดีเป็นศรีสันต์ ถามลูกหนี้พวกพ้องพี่น้องกัน
คงผ่อนผันได้สมอารมณ์ปอง ถามหาลาภก็ดีเป็นที่ยิ่ง
ถามถึงสิ่งสู้ความว่างามผ่อง ดีทั้งนั้นใบนี้เหมือนสีทอง
จงตรึกตรองอ่อนน้อม ให้พร้อมเอยฯ
