ก็สุดสิ้นแสนยากลำบากกาย ว่าป่วยการเปล่า ๆ ไม่เข้าข้อ
เหมือนถ่อเรือทวนลมระบมหมาย จะไปหาก็ยากลำบากกาย
ต่อนานไปคงเหมาะสงเคราะห์มี ถามคนเจ็บว่าหายสบายจิตต์
ถามเป็นความตามติดต้องคิดหนี ถามหาลาภบอกไว้ว่าไม่ดี
ถามบุตรที่ในครรภ์นั้นเป็นชาย ใครขอได้ใบนี้เป็นที่ยั้ง
เราต้องตั้งอารมณ์คงสมหมาย ขอจบคำเท่านี้พาทีทาย
ข้างต้นนั้นว่าวาย ปลายดกเอยฯ
